آسپارتام Aspartame
آسپارتام یکی از مشهورترین شیرینکنندههای مصنوعی که امروزه در اکثر رستورانها، سوپرمارکتها وحتی آشپزخانهها یافت میشود میباشد.
برخلاف ساکارید و سیکلامات که بدون تغییر از بدن دفع می‌شوند، به اسیدهای آمینه طبیعی سازنده‌اش تجزیه میشود، و آنها نیز به‌نوبهی خود در مسیرهای سوخت و ساز معمولی بدن به اجزای کوچک‌تری شکسته می‌شوند، برای مثال متیل الکل در بدن به اسید فورمیک و فورمالدئید شکسته میشود.
آسپارتام در سال ۱۹۶۵ بهصورت کاملاً اتفاقی در طی تحقیقاتی برای تولید داروی ضد زخم معده توسط جیمز شالتر(James Schlatter) هنگامی که مقداری از آن آسپارتامی که روی انگشتش بود را چشید، کشف شد.
اولین نوشابه‌های رژیمی در سال ۱۹۸۲ به بازار جهانی معرفی شدند. بهطور معمول در این نوشیدنی‌ها بهجای شکر از آسپارتام و آسه سولفام استفاده میشود. آسپارتام و آسه سولفام شیرینکنندههای غیرساکاریدی هستند که امروزه با نام های تجاری مختلف
در بیش از ۶۰۰۰ محصول مختلف مورد استفاده قرار میگیرند و استفاده از آنها در تمام غذاها بلامانع است بهطوری که امروزه بهندرت میتوانید یک بسته آدامس، شربت، سس و یا شیرینی بدون آسپارتام پیدا کنید.
آسپارتام ۲۰۰ مرتبه شیرین‌تر از قند است و بعد از مصرف، مزهی آن در دهان نمی‌ماند. آسپارتام در هر گرم از خود ۴ کیلوکالری معادل ۱۷ کیلوژول انرژی دارد. آسپارتام در واقع جایگزین شکر برای مردمی است که با بیماری‌های قندی سروکار دارند. امروزه با
استفاده از این شیرینکننده، بیماران دیابتی و رژیمی میتوانند بدون بالا رفتن قند خون، روزانه از چند بطری 5/1 لیتری نوشابه استفاده کنند.