پروپیل گلیکولPropylene glycol

پروپیل گلیکولPropylene glycol

پروپیلن گلیکول با نام لاتین Propylene Glycol نمایش داده می­شود و از اتم­های کربن، هیدروژن و اکسیژن، با فرمول شیمیایی C3H8O2 تشکیل شده است. این ترکیب، یک مایع چسبناک و بی­رنگ و تقریباً بدون بو است، اما دارای طعم و مزه­ی شیرین می­باشد. نام این حلال آلی را در کنار بسیاری از حلال­های معروف از جمله آب، استون و کلروفرم می­توان مشاهده کرد. به­طور کلی، ترکیبات گلیکول، غیر محرک، دارای تغییرات بسیار کم و سمیت بسیار پایین هستند.

پروپیلن گلیکول یک ماده­ی شیمیایی از خانواده­ی الکل­ها می­باشد، از لحاظ شیمیایی، یک ماده­ی آلی محسوب می­شود و میزان جذب رطوبت این ماده تقریباً بالا است.

در بازار خرید و فروش مواد اولیه­ی صنعتی، پروپیلن گلیکول را با نام “منو پروپیلن گلیکول” نیز می­شناسند. پروپیلن گلیکول هم به­صورت صنعتی، در حجم بالا و هم در مقیاس آزمایشگاهی، در حجم کم مورد استفاده قرار می­گیرد.

کاربردهای پروپیلن گلیکول

۴۵ درصد از پروپیلن گلیکول تولیدشده در جهان به­عنوان ماده­ی اولیه شیمیایی برای تولید رزین­های پلی­استر اشباع نشده استفاده می­شود.

پروپیلن گلیکول برای تولید رنگ­های آکریلیک با پایه­ی آب استفاده می­شود تا زمان خشک شدن آن را به­تعویق بیاندازد. حضور این ماده در رنگ، از خشک شدن سطح به­دلیل سرعت کمتر در تبخیر، جلوگیری می­کند.

همچنین در تهیه­ی مواد خوراکی مختلف مانند نوشیدنی­های حاوی قهوه، شیرین­کننده­های مایع، بستنی، لبنیات و نوشابه استفاده می­شود.

این ترکیب آلی برای تهیه­ی محصولات مراقبت شخصی و بهداشت فردی به­کار می­رود.

پروپیلن گلیکول به­عنوان حلال، در بسیاری از داروها از جمله فرمولاسیون داروهای خوراکی، تزریقی و موضعی استفاده می­شود.

این ماده به­عنوان مایع ضدیخ هواپیما مورد استفاده قرار می­گیرد، زیرا می­تواند نقطه­ی انجاد سوخت را تا حد امکان کاهش دهد. پروپیلن گلیکول اغلب به­عنوان جایگزینی برای اتیلن گلیکول در تولید ضدیخ خودرو مورد استقبال واقع شده است، زیرا سمیت کمتری دارد و نیز سازگار با محیط زیست می­باشد.

مضرات

بدیهی است که کار با این ماده­ی شیمیایی به­خصوص در غلظت­های بالا موجب ایجاد یک سری علائم آلرژیکی خواهد شد که سلامتی فرد را تهدید می­کند.

تماس­های مکرر پوستی با پروپیلن گلیکول موجب ایجاد تحریک و خارش­های پوستی می­شود. اگر پوست افراد با این ماده تماس پیدا کند باید پوست را به­سرعت با آب شستشو داد. در صورتی که فردی به­صورت تصادفی، پروپیلن گلیکول را از طریق دهان فرو دهد ممکن است باعث اختلالاتی در کارایی کبد و کلیه­ها شود.

پروپیلن گلیکول مایعی بدون بو است، اما اگر بخارات آن توسط بینی استنشاق شود، موجب تحریک دستگاه تنفس و ریه­ها شده و موجب بروز مشکلات ریوی حاد و در برخی موارد، ابتلا به آسم می­شود.